Νομοθεσία εγκατάστασης υγραερίου

Νομοθεσία εγκατάστασης υγραερίου.

 Στο Υγραέριο, όπως και σε όλα τα καύσιμα θα πρέπει να ακολουθήσουμε κάποιους κανονισμούς. Η προστασία και η ασφάλεια επιβάλλει τους ακόλουθους κανόνες σε κάθε ενδιαφερόμενο:
Το δίκτυο της LPG πρέπει να ακολουθεί τους τεχνικούς κανονισμούς που προβλέπονται από τη νομοθεσία, ανάλογα με την κατηγορία και τον τύπο της εγκατάστασης.
Οι συσκευές που θα χρησιμοποιηθούν (λέβητας, θερμοσίφωνας, κουζίνα κ.λπ.) θα πρέπει να ανταποκρίνονται στις απαραίτητες προϋποθέσεις κατασκευής που ορίζονται από τη νομοθεσία και τους ισχύοντες τεχνικούς κανονισμούς.
Η συντήρηση των συσκευών πρέπει να πραγματοποιείται σύμφωνα με τις ισχύουσες διατάξεις.

Πλέον επιτρέπεται και με το νόμο η τοποθέτηση αυτόνομων μονάδων θέρμανσης σε πολυκατοικίες χωρίς να χρειάζεται η έγκριση της γενικής συνέλευσης.

Με τροπολογία που ψηφίστηκε στο νόμο για τον χωρικό σχεδιασμό (Ν. 4447/2016 – ΦΕΚ 241 Α’ 23.12.2016 ) δεν απαιτείται πλέον η έγκριση γενικής συνέλευσης από το 50% συν 1 των ψήφων των συνιδιοκτητών της πολυκατοικίας, προκειμένου να «αυτονομηθεί» ενεργειακά με  αέριο (φυσικό – υγραέριο) ένας ιδιοκτήτης.

Διατάξεις για οικιακές εγκαταστάσεις με φιάλες υγραερίου.

Ο τεχνικός κανονισμός περί εγκαταστάσεων υγραερίου σε κτίρια (εκτός από βιομηχανίες-βιοτεχνίες) αναφέρει ρητά ότι σε κάθε εσωτερικό χώρο οικιακής χρήσης επιτρέπεται η εγκατάσταση μόνο 1 φιάλης (βουτάνιο, μίγμα) δηλαδή φιάλης έως 10 κιλών.

Απαγορεύεται:
1. Η εγκατάσταση των καυστήρων σε χώρους που χρησιμοποιούνται αποκλειστικά ως υπνοδωμάτια.
2. Η εγκατάσταση φιαλών μεγαλύτερων από 10 κιλά (δηλαδή φιάλες προπανίου).
3. Η εγκατάσταση περισσότερων από 3 φιάλες, στο σύνολο των εσωτερικών χώρων της ίδιας ιδιοκτησίας.
4. Η εγκατάσταση φιαλών σε συστοιχία.
5. Η εγκατάσταση φιαλών σε υπόγειες εγκαταστάσεις.

Περιορισμοί σχετικά με τις εγκαταστάσεις φιαλών σε εξωτερικούς χώρους οικιακής χρήσης.

Σύμφωνα με τον τεχνικό κανονισμό, ο μέγιστος αριθμός επιτρεπόμενων αριθμών εγκατεστημένων φιαλών, σε εξωτερικούς χώρους κατοικιών, έχει ως εξής:
1. Για εγκατάσταση σε ισόγειο εξωτερικό χώρο κατοικίας: επιτρέπονται έως 10 συνδεδεμένες μεταξύ τους φιάλες (βουτάνιο, μείγμα ή προπάνιο), συνολικής χωρητικότητας μέχρι 250kg. Στην περίπτωση αυτή συνιστάται η εγκατάσταση στο ερμάριο, χωρίς να είναι υποχρεωτική.
2. Για εγκατάσταση σε εξωτερικούς χώρους κτιρίων: επιτρέπονται μέχρι 4 φιάλες συνολικής περιεκτικότητας σε υγραέριο μέχρι 100kg, αποθηκευμένες υποχρεωτικά μέσα σε ειδικό ερμάριο ύψους μέχρι την υπάρχουσα ύψος του στηθαίου.

Ειδικές μελέτες και αδειοδότηση από την Πολεοδομία.

Ο τεχνικός κανονισμός αναφέρει ότι οι εγκαταστάσεις που τροφοδοτούνται αποκλειστικά με φιάλες υγραερίου ταξινομούνται σε δύο κατηγορίες ανάλογα με τον αριθμό των φιαλών.
Κατηγορία Ο: Στην κατηγορία αυτή κατατάσσονται οι οικιακές εγκαταστάσεις που τροφοδοτούνται με μέχρι 3 φιάλες συνολικής χωρητικότητας LPG μέχρι 30 kg.
Για τις εγκαταστάσεις της κατηγορίας 0 δεν απαιτείται μελέτη για την πολεοδομία και την αδειοδότηση.
Κατηγορία 1: Στην κατηγορία αυτή κατατάσσονται οι οικιακές εγκαταστάσεις που τροφοδοτούνται με περισσότερα από 3 φιάλες συνολικής χωρητικότητας άνω των 30 kg. Για τις εγκαταστάσεις της Κατηγορίας 1 είναι υποχρεωτική η υποβολή μελέτης προς την πολεοδομία για έγκριση και αδειοδότηση.

Δεξαμενή σε βιομηχανικές, βιοτεχνικές, επαγγελματικές αλλά και οικιακές εγκαταστάσεις.

Η  δεξαμενή υγρών καυσίμων , σύμφωνα με τον ισχύοντα  τεχνικό κανονισμό (ΦΕΚ 1257 Β ‘/ 3.9.03),  είναι σταθερός μεταλλικός πιεστικός θάλαμος αποθήκευσης υγραερίου με χωρητικότητα άνω των 150 λίτρων, κυλινδρικής ή σφαιρικής μορφής, που ικανοποιεί τις απαιτήσεις της  οδηγίας 97/23 / ΕΚ για τον εξοπλισμό υπό πίεση .

Οι  κυριότεροι λόγοι για την επιλογή δεξαμενής υγρών καυσίμων, αντί για φιάλες , είναι:

(α) η δυνατότητα τροφοδοσίας για την κάλυψη μεγάλων απαιτήσεων και

(β) η οικονομία αφού η τροφοδοσία με φιάλες είναι πιο ακριβή.

Εγκαταστάσεις που τροφοδοτούνται από δεξαμενές υγραερίου συναντώνται κυρίως σε βιομηχανικά αλλά και βιοτεχνικά, επαγγελματικά (εστιατόρια, ξενοδοχεία, κλπ.) Και οικιακά, όταν υπάρχει διαθέσιμος χώρος για την τοποθέτηση της δεξαμενής.

Οι δεξαμενές υγρού  καυσίμου διακρίνονται σε  Επιφανειακές  και Υπόγειες . Ως υπόγειες δεξαμενές εννοούνται οι χώροι με ολόπλευρη κάλυψη της δεξαμενής με χώμα. Το πλεονέκτημα των υπόγειων δεξαμενών είναι η αυξημένη πυροπροστασία, ενώ το βασικό πλεονέκτημα των υπερυψωμένων δεξαμενών είναι η οικονομικότερη εγκατάσταση. 

Εξοπλισμός δεξαμενής:  Η δεξαμενή υγρών καυσίμων σύμφωνα με τη νομοθεσία πρέπει να είναι εφοδιασμένη με: Συμπύκνωση υδρατμών, Φίλτρο Αέριου Φάσης, Διατάξεις Στάθμισης Στάθμης, Ασφαλιστική Πίεση Ανακουφίσεως Πίεσης, Υψηλός Δείκτης Περιορισμού Στάθμης & Εκκενώσεως Υγρού.

Πιστοποιητικό Κατασκευής : Για κάθε δεξαμενή υγρών καυσίμων πρέπει να εκδοθεί Πιστοποιητικό Κατασκευής με την ένδειξη: Ο Κατασκευαστής, το Έτος Κατασκευής, ο Αρ. Σειρά, Τα Υλικά Κατασκευής, το σχετικό Κανονισμό ή Πρότυπο και η Συμμόρφωση με την Οδηγία 97/23 / ΕΚ, οι Δοκιμές που έχουν υποβληθεί & η Τεκμηρίωση της.